امامزاده حکم کننده میر سعید در شهرستان مسجد النبی کوهسنگی مشهد ساوجبلاغ، قسمت طالقان، روستای حسنجون و سیدآباد واقعگردیدهاست. حضرت حکم دهنده از نوادگان امام محمدباقر(ع)بوده که در زمانی صفویه وزارت دربار را بر ذمه داشته میباشد. به جهت قضاوت عادلانهی وی، عموم کنیه حکم کننده را به او دادند. این امامزاده دریکی از زیباترین بخشها روستای حسنجون و سیدآباد واقعگردیده و فارغ از گلدسته می باشد. تشکیل داد نخستینی سازه مرتبط با قرن نهم و دهم هجری می گردد و در بخشی از آرامستان روستا جایدارد. این امامزاده سنگقبری داراست که مطابق نوشتههای روی آن، حضرت حکم دهنده میرسعید در سال ۹۲۶ میزیسته آدرس مسجد النبی کوهسنگی مشهد میباشد. این سازه در تاریخ ۱۲ بهمن ۱۳۸۱ بهتیتر یک کدام از اثر ها ملی کشورایران به تصویب رسید.
آرامگاه رفعت سمنانی در محوطه فرمان روا عبدالعظیم واقع گردیده است .محمد راستگو رفعت سمنانی مشهور به رفعت سمنانی (۱۲۶۱-۱۳۱۰ شمسی) از شاعران صوفی مسلک اهل ایران میباشد. او در سمنان زاده شد و بعد از علم آموزی نخست جوانی به طهران رفت. بعد از مهاجرت به حج در سلک دراویش نعمتاللهی پاد شاهشاهی درآمد و مدتها در گناباد از محضر فرمانروا علیشاه بهره مند شد. روزگاری نیز در نیشابور، نهاوند و خراسان بسر پیروزی. وی بیشتراز هر چیز به دیدار و مصاحبت با عرفا مایل بود،به طوریکه در آثارش به چشم می خورد در بعضی کشورهای آسیایی و عربی به سیر و سیاحت پرداخت. اثرها اشعار رفعت، در «طومار سخنوران» نوشتن اسداللّه ایزد گشسب، ۴۵٬۰۰۰ بیت تقریب زده گردیدهاست. البته رفعت در پیشگفتارای که بر کتاب « سرالاسرار» خود رزرو مسجد النبی کوهسنگی مشهد نوشته، اثر ها خویش را ۵۰٬۰۰۰ بیت بیان نموده است. بههرحال فعلا فقط حدود ۱۱٬۰۰۰ بیت از اثر ها وی مانده میباشد. یعنی نزدیک به ۷٬۰۰۰ بیت در دیوان شعر و ۶٬۰۰۰ بیت در سرالاسرار (تعبیر سوره یوسف).
رفعت در اذهان، قصیدهها و غزلها نوآور خلا، همان گونه که در اشعار یکنواخت و یکسان عصر قاجاریه و اولِ مشروطیت اختراع نادر بود. پزشک معالج ذبیحالله صفا در پیشگفتار کتاب شعر رفعت، علاوه بر ثنا از بعضی از شعرها و تفکرات عارفانه وی، به مواقعی از خطاهای شعر سرا در کاربرد کلمه و واژهها و ساخت و ساز ترکیبات صحیح اشاره کرده و ادله آن را بدور بودن رفعت از دور و برهای قانونی و کلاسیک متانت دانسته میباشد. رفعت تا نقطه پايان قدمت، زندگ ی بیتلکف خویش شماره تلفن مسجد النبی کوهسنگی مشهد را رها نکرد و تا زنده بود مجرد زیست و همسری سپردن نکرد. او سالهای انتها قدمت را در طهران بهراز موفقیت و در سال ۱۳۱۰ شمسی (مبنی بر با ۱۳۵۰ قمری) درگذشت و در محوطه آرامگاه سلطانعبدالعظیم در شهر ری به خاک ودیعه شد.